Vandaag heel vroeg de wekker gezet. We hebben thuis al kaartjes voor de ferry geboekt voor de 1e boot terug naar het vaste land. Er staat ons vandaag een lange reisdag te wachten.

We ontbijten snel met z'n allen op onze patio van onze gisteravond gekochte broodjes en crackertjes. De krentenbollen gaan in de tas mee voor onderweg. Voor 7 uur staat de taxi al te wachten op ons dus dat gaat goed en we liggen op schema. Na 4 nachten verlaten we dus Langkawi. Het was fijn met onze huisjes in de mooi aangelegde tropische tuin en ons prive strandje. We zullen het missen. De taxi brengt ons in een ritje van een half uur naar de haven. Onderweg zien we Langkawi ontwaken. Bij de haven aangekomen is het nog rustig. Heel rustig. We lopen naar de vertrek hal en zijn de enigen??? We besluiten alvast door te lopen naar de pier waar de boot ligt. Als er een medewerker vraagt waar we naartoe moeten zeggen we Kuala Perlis..... Hij antwoordt dan dat die net wegvaart........ Stilte.......Slik...... En inderdaad, er vaart net een boot weg. Hij is nog op geen meter van de kade vandaan...... De medewerker zegt dat de boot om 07.30 vertrok waarop wij in koor zeggen; nee 08.00 uur met een beetje een angstige blik in onze ogen. Jeroen kijkt op onze kaartjes en daar staat inderdaad 07.30 aaaahhhhhhh!! De volgende boot vertrekt om 08.45 en helaas moeten we nieuwe kaartjes kopen. Nu wordt het heel druk in de vertrekhal en schoolmeisjes met allen een hoofddoek maken een selfie en proberen op deze manier onze kinderen op de foto te krijgen. Als Ryan, Tess, Colin en Kris dit doorhebben gaan ze gekke bekken trekken waardoor de schoolmeisjes helemaal in een deuk liggen. Als we aan boord kunnen is het erg druk. De hele boot zit vol. Wederom zijn we de enige blanken op de hele boot en nu kunnen we een tekenfilm kijken. We spelen een spelletje op de telefoon of lezen wat. Buiten zien we het weer wel betrekken en regent het wat.

Als we aankomen gaan Frank en Jeroen de auto's halen, we laden de auto's weer vol en gaan op pad. Het is een lange rit van de westkust naar de oostkust vlak langs de Thaise grens. We rijden mooi door de bergen en kleine dorpjes, Het is er heel groen en soms komen we langs palmolie plantages zover je kan kijken. Heel mooi. In de dorpjes schieten de scootertjes rechts en links langs je heen en moet je nog opletten voor overstekende dieren of kuilen in de weg. We zien ook waarschuwingsborden voor overstekende olifanten of tapirs maar helaas (of gelukkig) zien we die niet. Halverwege de rit gaan we lunchen in Belum rainforest national park. Het restaurant ligt heel mooi in het groen aan een groot meer. We eten er erg lekker en gaan weer door.

Het hotel hebben we zo gevonden. Het heeft een lekker zwembad waar we na de autorit al naar uitkeken. We tossen weer om de kamer en fam. Van Vliet heeft kamer 106 en de fam. Bekers heeft kamer 107. Het zijn leuke huisjes in een tuin. Met een zwembad in de tuin en daarachter de zee. Zodra Jeroen en Kelly het licht en de airco aandoen in hun huisje schiet er een mega-spin vanachter de airco vandaan. Kelly rent gillend naar buiten en uiteindelijk vangt Frank de spin. Kelly heeft het er niet meer op en voelt het overal kriebelen. Bij de receptie gaat ze om een andere kamer vragen. Hopelijk brengt kamer 105 meer geluk. Helaas komt het inmiddels met bakken uit de lucht. Echt een tropische regenbui met onweer en kan er dus niet meer gezwommen worden in het zwembad. Na even op de kamer gezeten te hebben (gelezen of gekaart) gaan we omdat het regent, eten bij het hotel. Er is niet veel keus maar het smaakt goed. De kinderen zitten aan een tafeltje Uno te spelen en de andere jongelui zitten te rikken.