Vanmorgen waren Jeroen en Kelly al vroeg eruit voor een bakje koffie bij het restaurant aan de zee. Frank lag al op een bedje op het strand en de rest lag nog te dutten. De zon kwam op en de Perhentians werden langzaam wakker. Goodmorning paradise!

Om 9 uur was iedereen present voor een heerlijk ontbijtje. Er was van alles en we hebben dan ook heerlijk zitten eten.

Om 10 uur moesten Jeroen, Kelly en Ryan bij de duikschool zijn voor hun refresher. Ze kregen een hele uitgebreide uitleg van hun duikinstucteur Ali. Angela kwam foto's maken en weet nu ook alles over de duikspullen en de oefeningen. Ze zou zo meekunnen gaan duiken. Na ruim anderhalf uur was het dan zover en mochten ze de oefeningen in de praktijk gaan brengen in de zee. De rest kon vanaf het strand geamuseerd meekijken. Tess, Kris en Colin konden mooi meekijken en het onderwater filmen met de telefoon van Tess. Kelly had wel wat problemen met 1 oefening maar na 2 x proberen lukte het uiteindelijk gelukkig toch. Nadat alle oefeningen goed waren gedaan was er nog een fundive bij het huisrif.

Hierna was er even tijd om te relaxen in de zee of op het strand met een boekje.

Na de lunch zijn Jeroen, Ryan en Kelly weer naar de duikschool gegaan voor hun 2e duik van vandaag. Ze hebben er zin in! Na de briefing over de duikplek pakken ze hun spullen en gaan met de duikboot naar de duikplek voor vanmiddag. Er zijn nog 3 anderen met een instructeur op de boot en Jeroen, Kelly en Ryan gaan met Ali mee. Kelly doet er een kwartier over om haar oren te klaren en nog is ze een paar meter van de bodem verwijdert terwijl Jeroen en Ryan al een kwartier beneden wachten. Na een kwartier houdt Kelly het voor gezien, haar oren doen te veel pijn zo ver onder water en gaat ze naar boven terug naar de boot. Jeroen en Ryan gaan met Ali verder en zien een hele grote schildpad wegzwemmen, maar naast hun zwemt ook een schilpad met ze mee een aantal minuten. Verder zien ze een puffervis, een bamboo haai, Nemo visjes, een mureen en andere mooi gekleurde vissen en koraal. Als iedereen weer uit het water is kunnen ze terug met de boot. Bij de duikschool vullen ze hun logboek in en bergen de duikspullen op voor morgen. Na dit avontuur kunnen ze bijkomen op het strand en kletsen wat met de buren. Het zijn dezelfde mensen als waar we mee gefietst hebben in Melakka en nu zijn vader en hun 2 zonen de duikcursus aan het doen.

Ondertussen gaan de Vlietjes en Colin de familie Biemans opzoeken. Zij zijn vandaag aangekomen op het eiland. Ze zitten een stukje verder op het eiland en hun paradijs is slechts bereikbaar via een junglewandeling of de watertaxi. We volgen de bordjes richting de jungle en met z'n vijven gaan we vol goede moed op pad. De jeugd heeft er zin in. Lekker klimmen en klauteren, even iets anders. Het is inderdaad een smal pad vol met stenen en boomwortels, maar het is goed te doen. Na een minuut of 10 komen we aan op het strand en ook daar is het prachtig! We zoeken het resort en als we het gevonden hebben doen we even een rondje, maar we kunnen ze niet vinden.

Ondertussen zijn we Frank kwijtgeraakt, want die besloot zelf op avontuur te gaan. We liepen verder over het strand en aan het einde van de baai zagen we Frank ineens weer opduiken. Hij zag een beetje bleek rond zijn neus, want hij had oog in oog gestaan met een varaan van wel twee meter! Wij liepen ook die kant op en toen we aan het einde van de baai de hoek omgingen, kwamen we uit bij een andere prachtige baai. We moesten door resort Sea View en zo kon je die baai bereiken. De Biemansjes zouden deze kant op komen en daar hebben we gezellig nog even wat gedronken. Helaas schonken ze geen alcohol, dus moesten we het doen met een colaatje en een vruchtensapje. De jeugd nam een duik in het water en al snel lagen ze gezellig te kletsen op het ponton in het water. Rond kwart over zes besloten we om toch maar terug te gaan, want het zou al snel donker worden en dat was geen optie door de jungle. Nu moesten we de kinderen nog uit het water zien te krijgen. Ze lagen best ver in de zee, maar na 1 keer roepen (wel heel hard) hoorde Luke ons gelukkig en kwamen ze toch vrij snel teruggezommen. Ze hadden een hele grote schildpad voorbij zien zwemmen, dat was wel heel bijzonder.

Als Frank, Angela en de kinderen terug komen van de Biemansjes kletsen we even bij en gaan dan douchen voor het avondeten. Het eten is hier echt heerlijk. Ze staan verse vis of sate te grillen en op de kaart staan allerlei heerlijke Maleisische gerechten op de kaart. Net als we hebben afgerekend begint het heel hard te waaien. We gaan maar snel terug om de zwembroeken binnen te halen voor ze ergens in een palmboom hangen. Het gaat ook heel hard regenen en de storm is mooi te zien op zee. Het was even een tropische regenbui. Nu zitten we bij het huisje en kijken op de zee en komen de golven flink het strand op rollen. Wat zullen we lekker slapen. Tot morgen weer.

Vandaag moeten we om half 11 de boot hebben naar de Perhentian Islands, dus zijn weom 9 uuropgestaan om te ontbijten. De nacht was een beetje onrustig verlopen, doordat er bij de kamers toch wel wat verschillende dierengeluiden te horen waren. En we waren toch allemaal wel een beetje op ons hoede naar de vondst van de grote spin in kamer 107. In kamer 106 bleek zijn broer te wonen. Die zat daar lekker in de badkamer, met als gevolg dat Tess daar geen stap meer binnen durfde te zetten. Frank "crocodile dundee " van Vliet heeft hem tevergeefs proberen te vangen, dus kwam Kris hem even later weer tegen onder de wastafel. De dames zijn in bed dicht tegen elkaar aangekropen, helemaal onder de dekens gaan liggen en gaan slapen met de hoop die nacht niet opgegeten te worden....

Vanochtend verschenen we dus gelukkig allemaal in goede gezondheid aan het ontbijt en dat bleek buiten verwachting goed te zijn. We hadden wat recenties gelezen dat het uitsluitend een Maleis ontbijt zou zijn, met rijst, noedels en nasi. Maar gelukkig hadden ze ook scrumbled egg, toast, jam, watermeloen en zelfs friet! Gewoon, zoals we gewend zijn..

Na dit stevige ontbijt vertrokken we richting de ferry. Het was maar tien minuutjes rjden. We werden al opgewacht, zodat de vaders de auto's goed beveiligd konden parkeren in een parkeergarage. We moesten even wachten in het kantoortje van het Tuna Bay Resort totdat de boot zou vertrekken.

Om half elf werden we opgehaald en liepen we naar de pier. Daar kwamen we ook meteen langs de parkeergarage, 4 muren met een paar golfplaten erop. Dat zou vast wel goed komen met die auto's!

Om 11 uurvertrok de boot eindelijk richting de eilanden. We moesten een half uurtje varen voordat we er waren. Vanaf het water zagen we het resort al liggen. Huisjes aan het strand, parasolletjes, ligbedjes, restaurant aan het water, kortom het paradijs op aarde!

We werden verwelkomd en naar het restaurant gebracht waar we een heerlijk sapje kregen. De sleutel zouden we pas om twee uur krijgen, dus besloten we eerst maar lekker te gaan luchen. De menukaart is ook altijd een spannend dingetje, omdat er voor de kinderen niet altijd iets "bekends" op staat. Maar hier was dat dus wel het geval; loempiaatje, club sandwich, spaghetti, en frietjes. Dus zij komen de komende dagen ook wel door.

We kregen de sleutel van onze huisjes iets eerder en we konden al snel omkleden om een lekkere duik te nemen in de helderblauwe zee. We zitten met onze huisjes aan het strand, binnen 10 meter liggen we in het water. Heeeeeerlijk!

De huisjes zien er picobello uit. We hebben zelfs twee badkamers. Vanaf onze veranda kijken we uit over de zee.

Het duurde wel even voor we een strandbedje hadden, dus wie weet is het hier toch de wekker zetten en morgen meedoen met de handdoekenrace om een ligbed te scoren.

Uiteindelijk hadden we er een paar en de rest is lekker op de handdoek erom heen gaan liggen.

Kris en Colin hadden meteen een snorkel gehuurd, want ook recht voor de deur ligt koraal waar al heel veel mooie visjes te zien zijn. Er zitten alleen een paar vissen die die belangstelling niet zo op prijs stellen en die bijten dus alles en iedereen die langskomt.

Gelukkig doet dit niet echt zeer, maar je schrikt er wel behoorlijk van. Een stuk verder in het water ligt een ponton, waar je even bij kunt komen van het zwemmen en snorkelen en lekker even op kunt zonnen.

We hebben al een aantal prachtige foto's gemaakt, omdat we het thuisfront weer graag wilde laten zien waar we nu weer terecht zijn gekomen. Helaas is de wifi niet zo best en lukt het dus niet om de foto's door te sturen. Jullie zullen dus nog even geduld moeten hebben!

Jeroen, Kelly en Ryan gaan morgen een refreshduik doen, want ook deze eilanden staan erom bekend dat je hier geweldig kunt duiken. De duik is gewoon hier bij het strand, dus de rest kan gewoon eens gaan kijken hoe dat nu precies werkt. Jeroen kan zijn geluk niet op, want als hij wil kan hij wel drie duiken per dag doen en het is allemaal hier in de buurt, dus we hoeven hem niet lang te missen.

Het was zo lekker op het strand dat we nog lang zijn blijven liggen. Net als op Langakwi hebben we ook hier een prachtige zonsondergang. We moesten toch wel een beetje op tijd gaan douchen, want anders zouden we geen plaats hebben in het restaurant. Meer dan een paar resorts is er op dit eiland niet te vinden, dus ergens anders uit eten is er hier niet bij.

We zaten lekker op tijd aan tafel en inderdaad zat het restaurant binnen een mum van tijd tjokvol. We hebben weer heerlijk gegeten en ook nog gezellig een kaartje gelegd aan tafel.

Na deze heerlijke dag duiken we onze nieuwe bedjes weer in. We gaan vannacht heerlijk slapen op het geluid van het ruisen der golven. Dit zal heel wat rustgevender zijn dan de insecten, kikkers en vogelgeluiden die we de afgelopen nacht hebben gehoord.

Weltrusten......

Vandaag heel vroeg de wekker gezet. We hebben thuis al kaartjes voor de ferry geboekt voor de 1e boot terug naar het vaste land. Er staat ons vandaag een lange reisdag te wachten.

We ontbijten snel met z'n allen op onze patio van onze gisteravond gekochte broodjes en crackertjes. De krentenbollen gaan in de tas mee voor onderweg. Voor 7 uur staat de taxi al te wachten op ons dus dat gaat goed en we liggen op schema. Na 4 nachten verlaten we dus Langkawi. Het was fijn met onze huisjes in de mooi aangelegde tropische tuin en ons prive strandje. We zullen het missen. De taxi brengt ons in een ritje van een half uur naar de haven. Onderweg zien we Langkawi ontwaken. Bij de haven aangekomen is het nog rustig. Heel rustig. We lopen naar de vertrek hal en zijn de enigen??? We besluiten alvast door te lopen naar de pier waar de boot ligt. Als er een medewerker vraagt waar we naartoe moeten zeggen we Kuala Perlis..... Hij antwoordt dan dat die net wegvaart........ Stilte.......Slik...... En inderdaad, er vaart net een boot weg. Hij is nog op geen meter van de kade vandaan...... De medewerker zegt dat de boot om 07.30 vertrok waarop wij in koor zeggen; nee 08.00 uur met een beetje een angstige blik in onze ogen. Jeroen kijkt op onze kaartjes en daar staat inderdaad 07.30 aaaahhhhhhh!! De volgende boot vertrekt om 08.45 en helaas moeten we nieuwe kaartjes kopen. Nu wordt het heel druk in de vertrekhal en schoolmeisjes met allen een hoofddoek maken een selfie en proberen op deze manier onze kinderen op de foto te krijgen. Als Ryan, Tess, Colin en Kris dit doorhebben gaan ze gekke bekken trekken waardoor de schoolmeisjes helemaal in een deuk liggen. Als we aan boord kunnen is het erg druk. De hele boot zit vol. Wederom zijn we de enige blanken op de hele boot en nu kunnen we een tekenfilm kijken. We spelen een spelletje op de telefoon of lezen wat. Buiten zien we het weer wel betrekken en regent het wat.

Als we aankomen gaan Frank en Jeroen de auto's halen, we laden de auto's weer vol en gaan op pad. Het is een lange rit van de westkust naar de oostkust vlak langs de Thaise grens. We rijden mooi door de bergen en kleine dorpjes, Het is er heel groen en soms komen we langs palmolie plantages zover je kan kijken. Heel mooi. In de dorpjes schieten de scootertjes rechts en links langs je heen en moet je nog opletten voor overstekende dieren of kuilen in de weg. We zien ook waarschuwingsborden voor overstekende olifanten of tapirs maar helaas (of gelukkig) zien we die niet. Halverwege de rit gaan we lunchen in Belum rainforest national park. Het restaurant ligt heel mooi in het groen aan een groot meer. We eten er erg lekker en gaan weer door.

Het hotel hebben we zo gevonden. Het heeft een lekker zwembad waar we na de autorit al naar uitkeken. We tossen weer om de kamer en fam. Van Vliet heeft kamer 106 en de fam. Bekers heeft kamer 107. Het zijn leuke huisjes in een tuin. Met een zwembad in de tuin en daarachter de zee. Zodra Jeroen en Kelly het licht en de airco aandoen in hun huisje schiet er een mega-spin vanachter de airco vandaan. Kelly rent gillend naar buiten en uiteindelijk vangt Frank de spin. Kelly heeft het er niet meer op en voelt het overal kriebelen. Bij de receptie gaat ze om een andere kamer vragen. Hopelijk brengt kamer 105 meer geluk. Helaas komt het inmiddels met bakken uit de lucht. Echt een tropische regenbui met onweer en kan er dus niet meer gezwommen worden in het zwembad. Na even op de kamer gezeten te hebben (gelezen of gekaart) gaan we omdat het regent, eten bij het hotel. Er is niet veel keus maar het smaakt goed. De kinderen zitten aan een tafeltje Uno te spelen en de andere jongelui zitten te rikken.

Vandaag op tijd weer uit de veren! Om negen uur worden we opgehaald om naar de mangroven te gaan. We hebben voor vier uur een boot tot onze beschikking en in die tijd doen we verschillende mooie plekjes aan.

Badkleding en badhanddoeken gaan mee, want we krijgen ook nog gelgenheid om op de mooiste plekjes te gaan zwemmen.

Angela gooit voor de ergste honger nog een paar pakjes droge crackertjes in de tas en we staan stipt om negen uur helemaal klaar voor vetrek bij de lobby van het appartementencomplex.

De busjes reden af en aan, maar waren steeds maar niet voor ons. Na een kwartiertje begonnen we hem al een beetje te knijpen. We hadden de afspraak gemaakt bij iemand langs de straat, dus ja, hoe betrouwbaar is dat.

Net toen Jeroen ging bellen waar onze taxi bleef, kwamen er twee auto's voorrijden. We konden dus toch weg!

Het was een ritje van ongeveer drie kwartier en toen kwamen we aan Kilim GeoForrest. Park. We kregen onze eigen boot toegewezen en na een plekje gevonden te hebben gingen we op weg.

De eerste stop was de batcave, een grot vol met vleermuizen. Gelukkig slapen ze overdag, anders volgen ze de hele tijd rond je oren...

We voeren verder en meerden aan bij een visfarm. Daar konden we kijken welke soorten vis er allemaal gevangen waren en kregen we uitleg van een gids.

We konden daar ook visvoer kopen om op een andere plaats weer vissen te voeren en dat hebben we toen ook nog gedaan.

Daarna gingen we volle kracht vooruit door de mangroven. Prachtig om te zien! Toen kwamen we weer aan bij een gebied waar de arenden hun plekkie hadden. Heel mooi om te zien hoe zij over het water scheren om een prooi te pakken. We waren zo druk met het maken van foto's dat we eigenlijk niet gezien hadden dat de kap van de motor e af lag. We zouden toch geen stukken hebben zeker?? Voor je het weet ben je zelf voer voor die arenden.....

Maar het viel allemaal wel mee en daarna voeren we door de mangroven en kwamen we langs een gebied waar allemaal apen zaten. De kapitein adviseerde ons geen eten te geven en dus deden we dat ook niet. Een paar bootjes verder deden ze dat dus wel en voor ze het wisten, sprong zo'n aap aan boord.

Daarna gingen we de vissen voeren. We gooiden wat stukjes brood in het water en binnen een mum van tijd, zwommen er honderden mooi gekleurde visjes rond onze boot. We mochten daar ook zwemmen. Het water was prachtig blauw en ondanks alle vissen die in de buurt waren, dook Kris als eerste het water in.

Als 1 schaap over de dam is volgen er meer, en zo lagen we binnen een mum van tijd met z'n allen in het prachtige helderblauwe water. De kapitein maakte een paar kiekjes van ons en toen we weer een beetje opgedroogd waren, gingen we door naar het laatste punt.

We moesten met de trap naar boven klimmen en toen we daar aankwamen, kwamen we bij een soort van meer terecht. Echt prachtig om te zien. Helaas scheen de zon niet op dat moment, anders had het er nog veel mooier uitgezien denk ik.

Ondertussen hadden we best wel honger gekregen, dus de crackertjes gingen er in als koek. Helaas was dit niet genoeg voor onze hongerige magen en toen we terugreden naar het hotel, hebben we gevraagd of de chauffeur ons bij de Subway af wilde zetten.

Daar hebben we heerlijk geluncht en zijn we te voet teruggelopen naar het hotel.

We hebben snel onze strandspullen gepakt, om vandaag voor de laatste keer nog een paar uurtjes te genieten van de zee en ons kleine privestrandje.

Na om 19.15 uur een laatste duik te hebben genomen in de Andamanzee, nemen we afscheid van deze plek.

Frank en Jeroen hebben al een leuk restaurant gevonden in de tripadvisor en we besluiten daar te gaan eten. Via een GPS tocht door spannende straatjes, kwamen we daar dan toch terecht. We hebben er heerlijk gegeten.

Nu snel naar de kamer om de spullen te pakken, want morgen wacht ons een lange reisdag. Om 6.00 uur gaat de wekker, want om 8.00 uur moeten we de boot weer pakken naar het vaste land.

Perentians here we come!!

Vanochtend zij we weer op tijd opgestaan. Om half tien worden we opgehaald en vertrekken we richting de Cable Car. Eerst even ons zelfgemaakte continental Breakfast eten en we zijn weer klaar voor vertrek.

Het taxibusje is precies op tijd en tegen tien uur komen we aan bij de Cable Car. Rond de cable car is een soort park aangelegd vol met winkeltjes en eettentjes. Dit is dus echt een attractie.

Samen met de taxichauffeur kopen we een kaartje en hij beloofd op ons te wachten. We verwachten zelf wel een aantal uurtjes zoet te zijn boven op de berg, maar dat maakt hem niets uit, zegt ie.

We sluiten aan in de rij en worden een soort bisocoop binnengeleid. Daar krijgen we een 3D film te zien, waar het lijkt alsof we in een achtbaan zitten. Drie loopings verder is de film afgelopen en het eerste deel van onze excursie zit erop. Hopelijk gaat het er in de kabelbaan niet zo ruig aan toe...

Angela knijpt hem wel een beetje, aangezien het toch wel een heel eind is naar boven. We nemen 2 bakjes, 1 voor de kids en 1 voor de papa's en mama's. Na ongeveer tien minuten bereiken we de eerste stop. Het is een ongelooflijk mooi uitzicht! Aan de ene kant uitzicht over zee, waar een tal van prachtige eilandjes te zien zijn. Aan de andere kant prachtig begroeide bergen. We zien zelfs de kuststrook bij ons appartement. Ook zien we de Seven Wells. Ook een leuke uitstap om te maken, die we eigenlijk ook vandaag nog willen doen. Dit zijn zeven watervallen achter elkaar en via de bossen kun je hier naar toe lopen. Vanaf de berg kunnen we zien dat er, en dat komt door de tijd van het jaar, nauwelijks water naar beneden komt. Het seizoen begint ook pas in september en nu liggen de bronnen droog.

We moeten nog een stukje met de kabelbaan naar het volgende uitkijkpunt, de skybridge. Op grote hoogte zoeven we door de lucht, met een magnefiek uitzicht. Daar aangekomen konden we via trappen bij de Skybridge komen. Dit is een loopbrug tussen twee bergen in, op grote hoogte dus. Op sommige plaatsen liggen glasplaten en kun je dus helemaal naar beneden kijken.

Op ditzelfde punt kon je ook nog verder omhoog naar twee uitkijkpunten, nog hoger de berg op! Hoe hoog we uiteindelijk zijn geweest vandaag weten we niet precies, maar ons gevoel zegt toch wel behoorlijk hoog! Hier hadden we uitzicht over het hele eiland en ook over de andere talrijke eilandjes die Langkawi rijk is. Wederom prachtig!

Na een paar uur rond gelopen te hebben en een lekker ijsje te hebben gegeten, wagen we ons weer naar beneden. Ondertussen besloten we dat de Seven Wells geen optie was om te gaan bezoeken, omdat er nauwelijks water was. De taxichauffeur was er helaas vandoor gegaan en we moesten dus even ander vervoer regelen. Gelukkig was dit zo gebeurd.

De jeugd had wel weer zin in de enorme golven bij ons op het strand. In het begin waren ze niet zo hoog, maar toen de bootjes weer begonnen te varen, kwamen de golven vanzelf weer opzetten en hebben ze zich weer heerlijk uitgeleefd.

En zo hebben we vanmiddag weer heerlijk aan zee gelegen, met een boekje, een biertje en een pitserke. Af en toe een heerlijke duik om af te koelen en we zijn de dag weer prima doorgekomen.

Vandaag eerst heerlijk uitgeslapen! Jeroen en Angela trokken erop uit om een ontbijtje te scoren. Gisteren hadden we in een winkeltje heerlijke zoete broodjes gevonden, maar nagnoeg alle winkels waren dicht. De receptie van het hotel adviseerde ons om bij de Mac Donalds te gaan ontbijten. Het moet niet gekker worden!

Uiteindelijk hebben we in de supermarkt broodjes, krentebrood en lekkere cake gekocht. Een pak vruchtensap er bij en we hadden een ontbijtje. We aten dit op het strand op en omdat we toch nog geen echte plannen hadden voor vandaag, besloten we om er maar een heerlijke stranddag van de maken. We hebben al die boeken tenslotte niet voor niets ingepakt.

Het was vandaag heerlijk toeven op het strand. De zon scheen matig, er stond een lekker windje en de golven waren gigantisch!

De kids zijn over de hele dag genomen nog geen uur uit het water geweest. Zo geweldig vonden ze het.

Wij hebben lekker op een bedje gelegen en een boekje gelezen. Natuurlijk hebben wij ook de gigantische golven opgezocht, maar je moest wel even goed je moment uitkiezen om het water in te gaan, anders werd je zo weer terug het strand op gegooid... (Waren wel hilarische foto's geweest trouwens)

Na een borreltje en een soort van borrelnootjes (erwten met een gekruid laagje) zijn we lekker gaan douchen en gaan eten bij Sun Cafe. We kwamen erachter dat dit restaurant van dezelfde keten was als het appartement waar we nu in zitten. Dit restaurant stond op nummer 4 van de tripadvisor dus dat moest wel goed zijn.

We hebben er inderdaad heerlijk gegeten.

Toen we terug kwamen bij het hotel hebben we een taxi geregeld voor morgenvroeg. Dan willen we naar de kabelbaan en de watervallen gaan.

Dat wordt dus toch weer de wekker zetten...... Weltrusten allemaal!

Vandaag heeel vroeg uit de veren, omdat we weer een stuk gaan reizen. Vandaag vertrekken we voor 4 dagen naar Langkawi. Om half acht zitten we aan het laatste ontbijt in Penang. Met een volle maag vertrekken we richting Kuala Perlis, waar we de ferry zullen nemen naar het eiland.

De reis loopt voorspoedig en na 2 uurtjes kwamen we daar aan. Door twee jongens met scooters werden we begeleid naar de opstapplaats waar we ook de auto uit moesten laden. Frank en Jeroen parkeerden de auto voor 4 dagen in een overdekte parkeergarage. Daar zullen onze bolides veilig staan.

De boottocht duurde ruim een uur. Ondertussen hebben we aan boord een gezellige kongfu film gekeken met de beste Japanse acteurs (als we onze medereizigers moeten geloven).

We kwamen weer aan land in Kuah. Daar namen we een taxibusje naar het hotel in Pantei Cenang.

We hadden ons de moeite kunnen besparen van het lootjes trekken, want uiteindelijk hebben we twee precies dezelfde kamers toegewezen gekregen. Dus waar nu de extra luxe vandaag moet komen, dat weten we nog niet. Misschien krijgt 1 kamermorgen ontbijtop bed?

Toen we aankwamen hadden we toch wel honger en zijn we er eerst op uit getrokken om te gaan lunchen. We kwamen er al snel achter dat Langkawi wel erg op de westerse wereld leek. Alemaal op rij: Mac Donalds, de pizzahut, Subway en uiteraard de Kentucky Fried Chicken. We gaven toe aan de kinderen en hebben geluncht bij de Mac. Daar hadden ze zo'n zin in. Ryan, Colin en Tess namen een rioburgermenu en Kris een Chili Chicken. Bij de eerste hap vertrokken de gezichten al, want het was toch wel heeeeel pittig. Nu waren ze een keer bij de Mac en hadden ze eigenlijk niet de goede keuze gemaakt.

Na de lunch zijn we over het strand een stukje gaan lopen om te kijken waar we zouden kunnen gaan zitten. Het zandstrand is erg mooi en de golven zijn ook erg hoog. Op sommige plaatsen hing zelfs de rode vlag uit wegens de sterke onderstroom. Terug bij het hotel hebben we ons omgekleed en zijn we op het strand gaan liggen bij ons hotel. Daar hebben we eigenlijk een soort van privestrandje. Palmboompjes en ligbedden, meer heeft een mens op dat moment niet nodig.

Na een heerlijke duik zijn we tot de zon onderging op het strand gebleven.

Daarna lekker in de douche en op zoek naar een restaurantje om te eten. Integenstelling tot Peneng en de andere plaatsen waar we al geweest zijn, was hier geen foodcourt te bekennen. We raakten een beetje uit onze comfortzone, waar waar moesten we nu toch gaan eten? Dan maar kijken waar de meeste mensen zitten, want daar zal het wel goed zijn.

We belanden bij een Italiaans restaurant niet ver van het hotel. We hebben heerlijke pasta's en pizza's gegeten. Ook bij het afrekenen was het even schrikken. De afgelopen week waren we ongeveer 50 tot 100 ringgit kwijt voor het avondeten, nu bijna 400.

Kortom we zitten nu in een echte badplaats!

Morgen gaan we waarschijnlijk op excursie en pakken we nog lekker wat uurtjes zon mee. Nu duiken we ons nieuwe bedje in..

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. We hadden afgesproken om om half tien te gaan ontbijten. Na het strakke schema de afgelopen dagen was dit best een keertje lekker. Jeroen bleek vandaag vroeg uit de veren zijn gegaan en had er al een hele stadswandeling op zitten. Hij had de stad al wat verkend voor ons. Na het uigebreide ontbijt, compleet met penne, eieren, gebakjes en vers fruit, gingen we weer op pad.

We namen de taxi naar de Thaise tempel van de liggende Boeddha. Ook dit was weer een prachtig exemplaar. We hebben er een tijdje rondgelopen en wat foto's gemaakt. De buitenkant van de tempel was helemaal bling bling, de binnenkant was iets soberder. De sleeping buddha was wel 33 meter lang.

Aan de overkant van de straat zat een Birmeense tempel. Deze was een stuk eenvoudiger ingericht, maar hier hebben we wel de monniken aan het werk gezien. Dat was ook weer leuk om te ervaren.

Na het bezoeken van deze twee tempels zijn we via het Eastern Oriental hotel teruggelopen naar ons eigen hotel. Dat hotel lag langs de kust, dus wij dachten lekker langs de boulevard te kunnen lopen. Dat zijn we namelijk gewend in ons vertrouwde Europa. Helaas werkt het in Maleisie niet zo en zijn we inderdaad begonnen langs de kust, maar moesten dwars door een restaurant weer terug op de weg zien te komen.

Daarna hebben we nog een poging gedaan om gezellig langs het water iets te gaan drinken (want dan kan bij ons ook overal), maar ook dit bleek niet mogelijk helaas.

Toen besloten we terug te lopen naar het hotel en onderweg wat te gaan drinken. Daar konden we ook echt niet meer onderuit, want we hadden de kinderen al wel drie keer beloofd ergens te gaan zitten, maar dat lukte steeds maar niet.

Na het drankje (gelukkig hadden we wifi en dan maakt veel goed), zijn we teruggelopen naar het hotel. Omdat het zo warm was besloten we wat te gaan chillen in het hotel en de kinderen doken natuurlijk meteen de jaccuzi in.

Na een kopje koffie in het restaurant hadden de papa's en mama's toch nog wel een zin om een stukje te gaan lopen. We wilden nog even de Jetti gaan bekijken. Dat is een wijk met houten woningen op palen dat in de zee ligt. De kids lagen heerlijk te chillen en we besloten dat ze lekker bij het hotel mochten blijven. Ze blijken meer behoefte te hebben aan chillen en wifi, dan aan een culturele stadswandeling......

Dus trokken we er met z'n vieren op uit. Het was een simpele weg naar de Jetti's. Onderweg kwamen we nog langs een paar tempels, maar die waren allemaal gesloten. Blijkbaar omdat het maandag is. We liepen door de Chew Jetti. We zagen daar heel veel houten huisjes waar ze allemaal hun eigen waar verkochten. Een vrouwtje verkocht rauwe eieren die je met een rietje leeg kon zuigen en die lucht was door de hele wijk te ruiken.

Na deze wandeling waren we wel toe aan een lekker koud biertje en kwamen we bij een galerie terecht die in de achtertuin een terrasje bleek te hebben. Van kratjes bier waren stoelen en een tafeltje gemaakt en zo hebben we daar lekker even gezeten.

We besloten alvast te loten voor de kamers van morgen op Langkawi. Kelly deelde mee dat we twee verschillende kamers hadden; een gewone en een deluxe suite. Dat was dus wel even een dingetje... Kop was de luxe en munt de gewone. Kelly koos kop en Angela gooide het muntje. Hij kwam terecht op munt, maar de worp werd afgekeurd door Angela omdat hij op de grond viel. Na nog een keer gooien, kwam hij weer op munt, dus (helaas Willy) gaat de luxe suite naar de Vlietjes.

We liepen terug naar het hotel en daar troffen we de kinderen aan op het dakterras. Ze hadden een rekening geopend en zaten lekker aan een drankje te kaarten. Wij zijn er even gezellig bij gaan zitten en hebben nog maar een emmer bier besteld. Op het dak was het heerlijk. De zon was inmiddels wat minder sterk en er stond een heerlijk windje. Goed toeven dus.

Tegen zeven uur besloten we een hapje te gaan eten bij de Red Garden, waar we ook de eerste avond hebben gegeten. Ook dit keer hebben we er heerlijk gegeten, op de noedelsoep van Jeroen na.

We hadden weer life muziek en de papa's en mama's zongen luidkeels, "you are my sunshine my only sunshine" mee. Dat de kinderen onder tafel lagen om vooral niet met ons gezien te worden, maakte ons niet zo veel uit. Had misschien toch iets met die laatste emmer bier te maken....

We lopen terug en nemen nog een klein drankje, daarna op tijd het bed weer in. Morgen wacht ons namelijk weer een reisdag.......